محمودیه چگونه پایه گذاری شد(بخش اول)
نقل قول از آقای محمود صلواتی(پایه گذار منطقه محمودیه):
با سلام، در سال 1373بنده(محمود صلواتی) به همراه آقای محمود آقابصیری که از دوستان قدیمی بودند بعضی صبح ها بعد از نماز به طرف کوه «ساریو» حرکت می کردیم وبعد از رسیدن به قله و کمی استراحت بر می گشتیم یا به اطراف قله هم سری می زدیم و اگر بهار بود به جمع آوری دوراغ، چای کوهی مرزَنجوش، کنگر، ریواس(درنو رواس) یعنی دره ی ریواس مشغول می شدیم و گاه از گل های وحشی و زیبا هم دسته گل هایی درست کرده وبرای زینت و دکور خانه استفاده میکردیم مثل لاله، شقایق، گل حسرتی و... در روزهای جمعه برنامه ی کوهنوردی ادامه می یافت وگاه نوجوانان محل مثل آقای یاسین محمدظاهری، ابراهیم محمدظاهری، ماهکلانی، مقدسی، سوری، ترکاشوند، مرتضایی و... همراه می شدند که بعد از صرف صبحانه بر می گشتیم. روزی در قله ی ساریو به آقای حاج احمد صابونی برخوردیم،( البته ایشان هم مرتب برنامه ی کوهنوردی داشت اما از نزدیک با هم ارتباط نداشتیم) وقرار گذاشتیم که صبح ها با هم به قله و اطراف آن برویم، گشت و گذار ادامه داشت و هر دفعه کمی پیشتر می رفتیم، بعد از بارها کوهنوردی و رفتن به «کنوخونه» کندوخانه و «تر نادری» که ظاهرا سنگرهای سربازان نادرشاه در مقابل حمله ی لشکر عثمانی بوده یا حد ومرز آبگبر سرابی و شهر) به دامنه ی افشار می رفتیم و بر می گشتیم در جمعه ای بعداز پشت سر گذاشتن تر نادری به دو راهیی رسیدیم که یک راه به طرف (بوسونک) یا بوستانک می رفت وبه توله راه (راه باریک ) کل شکر معروف است، کل شکر از این راه گوَن به سرابی می آورده، وراه پایین به طرف غار افشار، ظاهرا این غار را مرحوم آقا کریم درست کرده اند و در سال های اخیر آقای علی زندی کوهنورد و شکارچی آن را بازسازی کرده. غالب اوقات روزهای جمعه آن جا بوده اند جلو این غار درخت زالزالکی(گوج) قدیمی وجود دارد. بعد از رسیدن به این محل دیدیم جای مناسبی است سبزه واندک آبی که از دل صخر ه ای بیرون می آید وارتفاع قابل توجه ودیدگاه جالب مشرف به دره ی فاران و دیده شدن شهر حتی تا گردنه ی باقر آباد از مزایای این محل بود، تصمیم گرفتیم هفته ی بعد هم به همان جا برویم این رفت و امدها ادامه پیدا کرد از ساریو و ارتفاعات می رفتیم واز چشمه نباتی و سرقلا بر می گشتیم که حدود چهار ساعت رفت و برگشت طول می کشید.تبدیل شدن این محل به جای ثابت ما سه نفر باعث شد که به فکر محلی برای نشستن و استراحت و استفاده ی بهینه از نعمت خدادادی آبی که از دل صخره بیرون می آمد بیفتیم.
